علماء اسلام به فکر سرکوب کردن نفس اماره هستند، و برای مقابله با آن همیشه در سعی و تلاش می باشند، نقل می کنند که وقتی مرحوم

حجه الاسلام شفتی طلبه بودند، برای اینکه با نفس و هوا و هوس خود مبارزه کرده باشد، زنی را صیغه می کند و به او می گوید من با تو

کاری ندارم و به تو نزدیک نخواهم شد ولی با این وجود مبلغ درخواستی تو را خواهم داد، آن زن ، شب تا صبح در اتاق و حجره آن مرحوم

می ماند در حالی که ایشان در طرف دیگر اتاق نشسته و مشغول مطالعه بودند و سرشان را از روی کتاب هم بلند نکردند.

منبع:وارثون.

باد آشفته بود

وروز از شب خیابان می گذشت

به خانه رفتم

وخودم رادرآغوش گرفتم

امشب درانتهای خیابان

به ناگهان دیدمش،

خاموش ونرم از دم پیشانی ام گذشت

وعینکم بخارشد

تغییر کردشکل تاریکی

بی اختیاربازگشتم تا بگریزم

دیدم از ابتدای خیابان دوباره می آید.

روزى در جريان مشروطيت ، مرحوم آخوند خراسانى خواست درس را شروع كند، يك نفر بلند شد و گفت در تبريز خون ريزى شده است .

بنا شد دسته جمعى به منزل آقا سيد محمد كاظم يزدى ( رحمه الله ) بروند: بعضى هم كه مى خواستند فرار كنند، گفتند: از هر كوچه اى رفتيم

، ديديم چماق به دستى ايستاده است و نمى گذارد . معلوم شد همه ى راه ها جز راه خانه ى سيد بسته است . جمعيت همه وارد خانه ى سيد

شدند و گفتند: اگر با مشروطه موافقت نكنيد، ظلم و خون ريزى مى شود، چون قريب به اتفاق است كه در مشروطه خون ريزى واقع نمى

شود ( البته ديديم كه شد! ) سرانجام سيد ( رحمه الله ) فرمود: مى دانم كاسه ى زهر است نمى خورم ، شما كه نمى دانيد اگر بخوريد

معذوريد.

آرى ، در گرفتاريها بايد قدم به قدم به دفتر شرع نگاه كنيم ؛ هر كجا كه ديديم واضح و آشكار است پيش برويم ، و در موارد شبهه ناك و

تاريك خوددارى و توقف كنيم ، عمل به احتياط پشيمانى ندارد.

منبع
:وارثون

آقاى ميرزا حسين ميرزا خليل ( رحمه الله ) در سن نود سالگى مى فرموده است : غذا خوردن

براى من مانند اين است كه انبان و كيسه اى

را پر كنم . من از خوردن غذا هيچ لذت نمى برم ، آن چه از آن لذت مى برم نماز خواندن است .

شخصى مى گفت : ايشان بعد از نماز صبح در بالاسر حضرت امير( عليه السلام ) در مصلى مى ايستاد و تا طلوع آفتاب به نماز مشغول مى شد

منبع وارثون.

بدون درک حضورت گذشته دوران ها

عوض شده چقدر نوع فکر انسان ها

و بعد از این همه مدت ببین که از صفین

هنوز مانده به نیزه گلوی قرآن ها

چقدر فاصله داریم از شما آقا

و خسته ایم از این جمله ی بیا آقا

خودت ببین  که در این روزگار صد چهره

چقدر دور شدیم از تو و خدا آقا

چگونه می شود از روزگار راحت شد

از این شکسته دل بی قرار راحت شد

از این همه گله از فاصله از این دوری

و جمعه جمعه از این انتظار راحت شد

شاعر: محمد حسن بيات لو

دلــــم جز هوایت هوایی ندارد

لبــــم غیر نامت نوایی ندارد

وضــــو و اذان و نمــــاز و قنوتــــم

بدون ولایت بهایی ندارد

دلی که نشد خانه ی یــــاس نرگس

خراب و است و ویران، صفایی ندارد

بیــــا تا جوانــــم بده رخ نشانــــم

که این زندگانی وفایــــی ندارد …

به بهانه ی سالروز بزرگداشت شهریار عاشقانه ای از

سلطان غزل معاصر براتون گذاشتم که بارها شنیدین

اماتکرارش دل انگیزاست نه ملال آور

تقدیم به همه ی دوستان

یار و همسر نگرفتــــــم که گـــــــــــرو بود سرم

تــــو شدی مادر و من با همه پیری پســـــــرم

تو جگـــــرگوشه هم از شیر بریدی و هنـــــــوز

من بیچـــــــاره همان عاشق خونیــن جگــــرم

خون دل می خورم و چشــــــم نظربازم جـــام

جرمم این است که صاحبــــدل و صاحب نظـرم

من که با عشق نرانــــــدم به جوانـی هوسی

هوس عشق و جوانـــی ست به پیــرانه سرم

پدرت گوهــــــــــر خود تا به زر و سیم فــروخت

پــــــــــــــــدر عشق بسوزد که درآمد پـــــــدرم

عشـــق و آزادگــی و حسن و جوانــی و هنـــر

عجبــا هیچ نیرزیـــــــــــــــد که بی سیم و زرم

هنــــــــــــرم کاش گره بند زر و سیمـــــــم بود

که ببــــــــــــــازار تو کـــــــــاری نگشود از هنرم

سیـــــــزده را همه عالم بدر امروز از شهـــر

من خود آن سیزدهـــــــم کز همه عالم بـدرم

تا بدیـــــــــوار و درش تازه کنم عهـد قــــــــدیم

گاهـــــــــی از کوچه معشوقه خود می گــذرم

تو از آن دگـــــــــــــری، رو که مـــــرا یاد تو بس

خود تو دانـــــــــی که من از کان جهانی دگرم

از شکــــــــــــار دگران چشم و دلی دارم سیر

شیــــــــــرم و جوی شغــــــالان نبود آبخـــورم

خون دل مـــــــوج زند در جگــــــرم چون یاقوت

شهــــریــــــارا چکنم لعلــــم و والا گهـــــرم

ببین زندگی پس از مرگ را

برگی که روی رودخانه شناور است

دلم گرفته ،

مثل یک کتاب که بیخودی افتاده دست آدما…