مادربزرگ می گفت :انارمیوه بهشتیه اما فقط یه دونه اش.
همیشه شب یلدایه انارراچهارقاچ می کرد وبه من،زهرا،علی وحسین می داد.امسال من،زهرا،علی ومادربزرگ بودیم وعکس حسین.
حسین شهیدشده بود.
همیشه اون دونه بهشتی تو قاچی بود که سهم حسین بود.
سرفه های خشک وممتدتمام حرفش بود،
برای تمام کسانی که معترض بودند(چرا)اوسالهاست حرفی برای گفتن ندارد.
به مادرقول داده بودبرمی گردد.چشم مادرکه به استخوان های بی جمجمه افتاد
لبخندتلخی زدوگفت:بچه ام سرش می رفت قولش نمی رفت.
سلام به کوچولوی قشنگ قشنگ قشنگم برسان
وبگو ماه بعدکه ازجنگ برگردم توهم به دنیا آمد ه ای….
زهرانامه راکه میخوندبابغض گفت:
من به دنیا اومدم!!!!!
آقاجان شما قبول نشدین!!!
فرمتون هم که سفیده
اولویت باجبهه رفته هاس
توکه اصلارنگ جبهه روندیدی خوش اومدی…..نفربعدی!
وقتی ازپله ها آمدپایین تعادلش به هم خورد وافتاد.
صدای تق وتوق پای مصنوعیش سکوت سالن راشکست…
اتوبوس اسیران جنگی ایستاد.
مردم پرچم هاراکناراتوبوس تکان می دادند.
مردی باپیشانی بندیاحسین آرام پیاده شد.
جوانی بالباس سیاه اورادرآغوش گرفت وگفت بابا به خونه خوش اومدی،حالا دیگه فقط تورودارم.
وقتی بفهمی معلمت داره می میره!!!!
همون معلمی که وقتی نوجوون بودی ریاضی وحسابان درست می داد.
همونی که یه تخته سیاه براش کم بود یه وایت برد هم می ذاشتن کنارش
همونی که پنج دقیقه زودترمیومد وده دقیقه دیرترمی رفت
همون معلمی که خودش بچه نداشت ولی بچه هاروخیلی دوست داشت.
همونی که …..
اگه بعدچندسال توصفحه تلویزیون تصویرشوببینی
توکما باشه !!
باورت نشه!بغض کنی
هرچی سعی کنی پاهات همراهیت نکنه بری دیدنش!!!
چه کارمی کنی؟؟؟
حالم بده وحسابی دلتنگ معلم حسابمم
توروخدادعاش کنید…..
همه دوسش داشتن .بهترین آرپیجی زنمون بود.روزی که دخترش به دنیااومدهمه بچه ها براش بزن بکوب راه انداختن.
تنها آرزوش دیدن دخترش بود.
4سال ازاون روز گذشت وتو این چهارسال یک روزم حاضرنشدمرخصی بره.
وقتی مجروح پشت خاکریزها پیداش کردم .
برای اینکه خوابش نبره وبتونم به یه بهیاریاپزشک برسونمش .ازش پرسیدم به چه فکر می کنی؟
جواب داد ایران!!!!
دلم ازپرده بشد حافظ خوش گوی کجاست
تابه قول وغزلش ساز ونوایی بکنیم
روزحافظ خجسته
وقتی خواهر زاده یکساله اش به اتاق آمدوماسک اکسیژین اورابرداشت،همه گرم صحبت بودند.
بچه ها به جان دادنش خندید ند.دست هایش جایی جامانده بود.
