آیت الله العظمی سید احمد خوانساری(رحمه الله) در موقع ارتحال فرمودند: از دنیا می روم در حالی که دستم خالی است، ولی به یک چیز

امید دارم و آن گریه بر امام حسین(ع) است، وقتی که ایشان گریه می کردند اشکشان بر صورتشان جاری می شد. آیت الله العظمی

بروجردی و آیت الله العظمی گلپایگانی علیهما الرحمه هم همین طور بودند. آیت الله خمینی(رحمه الله) وقتی گریه می کردند شانه هایشان بالا

و پایین می رفت و این صحنه را زیاد در تلویزیون دیده اید و حتی از طرف دوستانشان به آقای خمینی تذکر داده بودند که این صحنه در

شبکه سراسری پخش می شود و حتی خارجی ها هم آن را می بینند و ممکن است سوتعبیر کنند ولی ایشان نپذیرفتند و همچنان بر مصیبت

امام حسین(ع) حتی در حضور دیگران گریه می کردند در قدیم هم بکّائین زیاد بودند مثل آیت الله میرزا جوادآقا ملکی تبریزی، میرزا

ابوالقاسم عطار و میرزا اسماعیل ارباب رحمه الله علیهم.