بهترین عمل در ماه رمضان چیست؟؟؟؟
در روایت آمده است: … أفضل الأعمال فی هذا الشهر الورع عن محارم الله عز وجل…[علامه مجلسی، بحار الانوار، ج42، ص190.] این روایت عجیبی است که مرحوم مجلسی در بحار الانوار نقل میکنند. شاید ما گمان کنیم که الآن دیگر محارمی نیست؛ این همه مجالس روضه میگیریم؛ طاعت و عبادت انجام میدهیم؛ با این حال، باز هم در ماه رمضان، افضل الاعمال الورع عن محارم الله است. اینقدر این دل را آلوده نکنید. این آلودگیها را بزدایید. تا وقتی این آلودگیها زدوده نشود، اصلاً امکان نزول این برکات وجود ندارد. موانع نزول برکات را از بین ببرید. اینکه عبادتها و نماز و روزه ما تا چه اندازه مورد قبول است و ما را چقدر بالا میبرد، بحث دیگری است؛ اما همین مقدار بالا رفتن را با آلودگیهایی که به دلیل گناه و معاصی و ارتکاب محارم الهی در قلب انسان پیدا میشود، از بین نبرید. این آلودگی ها را بزدایید. نزول ملائکه و روح در شب قدر، بر قلب مقدس امام زمان – عجلاللهتعالیفرجهالشریف- است؛ اما وقتی به قلب ایشان نازل شد، کسانی که با ایشان همسو و همافق هستند نیز بهره میگیرند. رابطه امام زمان – عجلاللهتعالیفرجهالشریف- با شیعیان، مانند مخروطی است که قلب مقدس آن حضرت، رأس مخروط است و قلوب شیعیان قاعده آن و این برکات، از امام – علیهالسلام- بر قلب شیعیان نازل میشود. اینها یک معنویات و واقعیاتی است که زندگی مادی بین ما و ایشان فاصله انداخته است.
ماه رمضان فرصتی برای خودسازی است. بیاییم این آلودگی ها را برطرف کنیم و خودمان را برای دریافت انوار الهی آماده کنیم. ماه رمضان وسیلهای است برای مردم. این همه کار میکنیم؛ زحمت میکشیم؛ مقداری هم به فکر خودمان باشیم. ممکن است پرستاری که به فکر درمان بیماران و پرستاری از آنهاست، خودش - بدون اینکه متوجه باشد- آلوده به میکروبی باشد که به وجودش سرایت کرده و در حال ازدیاد است و خودش بیمارتر از بیمارانش است؛ ولی متوجه نیست و ناگهان از پا در میآید. مراقب باشیم که عملزده نباشیم؛ گمان نکنیم چون ما یک رتبه بالاتر نشستهایم، یا در مقام تحکم و نصیحت به مردم واقع شدهایم، چیزی بیشتر از مردم داریم. گمان نکنیم همین که مردم را اصلاح میکنیم و یا آنها را به حق دعوت میکنیم، کافی است و خودمان هرچه هستیم باشیم؛ خیر. ماه رمضان فرصتی است برای اینکه در عین حال که انسان به دیگران میپردازد، به خودش هم بپردازد.
بدانیم که ما به جایی خواهیم رفت و با خدا ملاقات خواهیم کرد که در آنجا قلب سلیم میخواهند: إِلاّ مَنْ أَتَى اللّهَ بِقَلْبٍ سَلیمٍ.[سوره الشّعَرَاء، آیه 89. ] قلب سلیم معنای عمیقی دارد. قلب سلیم، یعنی نفسی که آن صفات رذیله را نداشته باشد. بکوشیم که در این فرصت، قلب سلیم را کسب کنیم. از همین روست که بزرگان را میبینیم در ماه رمضان برنامههای خاصی برای خودشان میگذاشتند و ارتباطاتی داشتند؛ تلاوت قرآن، تذکر، تنبه و تفکر در درون خودشان داشتند؛ به گونهای که وقتی ماه رمضان تمام میشد، با قبل از آن تفاوت کرده بودند. ما هم تلاش کنیم که روحمان در این ماه مبارک یک آمادگی پیدا کند برای روزهای پس از آن.
منبع:بیانات آیت الله علوی بروجردی درخصوص ماه رمضان