حجت الاسلام سيد محمد باقر شفتى ( رحمه الله ) وقتى مى خواست از جايى به جايى برود با صداى بلند قرآن مى خواند، و با دست خود حدود

را اجرا مى نمود . وقتى ايشان تازه وارد اصفهان شده بود، شخصى را تعزير كرد، حكومت وقت حبسش كرد و امام جمعه ى وقت براى

آزادى ايشان وساطت نمود و سرانجام آزاد شد، ولى تا آخر عمر به كار خود ادامه مى داد تا اين كه شاه با ساز و آواز به خانه ى ايشان

آمد.نوشته اند: ايشان براى ملاقات شاه از اندرون به بيرونى نيامد و فرمود: خدايا، بيش از اين خوارى فرزند زهرا (عليها السلام ) را نپسند!

و بعد از سه روز وفات نمود . چه دعايى !شاه هم براى انتقام از اين كه ايشان به ملاقات وى نيامده ، سى هزار تومان ، به ورثه ى او ضرر

وارد كرد.

نقل ازعالم وارسته آیت الله بهجت