افسوس معلم ریاضی هیچگاه حساب روزهای نبودن و بی کسی تورا نگفت

انشا هیچوقت نگفت که از محبت به تو انشا بنویسیم

گله داریم که هیچ کس هیچوقت جغرافیای ظهورت را برایمان ترسیم نکرد

تاریخ غیبتت را برایمان شرح ندادند و نگفتن که چه کرده ایم که اینگونه به تاریخ نبودنت عادت کرده ایم …

معلم اجتماعی به ما نگفت که در اجتماع ما کسی هست که نظاره گر ماست !!!

به جان خودمان آقا ! نگفتن … وگرنه پیش رویت این همه گناه نمیکردیم …

اشکها و خوشحالی های پدر و مادرمان ار کارنامه ی ثلث آخرمان هنوز یادمان نرفته ای کاش یادمان میدادند که کسی هم هست که هرروز کارنامه اعمالتان را میبیند و از اعمال ما شیعیان شاد و از گناهان ما گریان میشود …

و حالا همچون روزهایی که از نیامدن معلم سرکلاس خوشحال میشدیم و مهم نبود که چرا نیامده … و بهتر که امروز نیامده . . . !!!

در غیبتت ” غـــــم هــــایتـــــــ را . . . غصــــــه هـــایتــــــ را ” فراموش کرده ایم . . . و سرگرم بازی های دنیا شده ایم . ..