استاد ما مى فرمود: ما گاهى آقاى ميرزا محمد تقى شيرازى ( رحمه الله ) را امتحان طلبگى مى كرديم ، به اين صورت كه  یك هفته در نماز

(حتى در اذان و اقامه ) ايشان حاضر مى شديم ، در درسش شركت مى كرديم ، در درس حرف مى زديم ، اشكال مى كرديم ، در كوچه و

بازار به ايشان تعظيم و احترام مى كرديم ، دستش را مى بوسيديم ، ولى يك هفته هم به عكس آن ،نه به نماز و نه درس مى رفتيم و اگر مى

رفتيم حرف نمى زديم ، در كوچه اعتنايى به ايشان نمى كرديم . اما مى ديديم كه ايشان در باطن در دو هفته  یك جور است و مى فهميديم كه

فوق العاده است .