خوش به حال حاجیانی  که درعرفات پا جای  پای گل نرگس می گذارند.

خوش به حال آنان که اگر روی اورا نبینند از بویش بهره مند می شوند.

غبطه میخورم به حال کسانی که هر چند معدود محدود چشمشان به جمال یوسف زهرا منور می شود.

چه زیباست  حج آنانی که خدا رابهانه ساخته اند تا تورا ببیند.

در سکوتی بابغض

در روضه ای در عرفات

توبغض کرده گوشه ای بیرون خیمه ومنتظر تسلی

وآنان بغض کرده درون خیمه منتظر تجلی

کسی در این بین بی قرار می شود ودیوانه وار بیرون خیمه می آیدتاراحت تر ناله زنداز دوریت

چشمه ی چشمانش لبریز اشک ،وهق هق گریه هایش تاآسمان

تواین طرف خیمه،واو آن طرف

هردومی گریید بر مصبیت های عمویتان ابالفضل

تنها کسی که بیقرارتوست ،تورامیبیند.