جناب آقای مصطفی حسنی تعریف كردند:

روزی همراه بعضی از دوستان جهت زیارت آقای مجتهدی به قزوین رفتیم،

محل سكونت ایشان منزل آقای حاج فتحعلی بود.

بعد از اینكه لحظاتی را در خدمتشان سپری كردیم، خطاب به جناب حاج فتحعلی فرمودند:

كاغذ و قلمی تهیه كنید تا یك دو بیتی درباره حضرت ابوالفضل (علیه‌السلام) بگویم

حاج علی آقا یك برگ كاغذ و قلمی به ایشان دادند.

پشت كاغذ مقدار اندكی خط خوردگی داشت، هنگامی كه آقا آنرا گرفته و

مشاهده نمودند فرمودند:

اسم حضرت را بر روی كاغذ قلم خورده نمی‌نویسند.

این بیان و اظهار ایشان نشانگر نهایت ادب و احترام نسبت

به اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم السلام) بود.

به هر حال حاج علی آقا فوراً كاغذی كاملاً تمیز مهیا نمودند، آنگاه آقای مجتهدی گفتند:

حضرت ولی عصر (ارواحنافداه) می‌فرمایند: هر كس با این دو بیت شعر متوسل

به عمویم قمر منیر بنی هاشم حضرت عباس (علیه‌السلام) بشود

حتما حاجتش برآورده خواهد شد…

و سپس شروع به خواندن بیت اول كردند و در فاصله بین بیت اول و دوم

حدود نیم ساعت با شدت تمام می‌گریستند، آنگاه بیت دوم را خواندند

و باز حدود نیم ساعت شدیداً گریه كردند، آنگاه دو بیتی

را روی كاغذ نوشتیم كه عبارت بود از:

یادم زوفای اشجع الناس آید

وزچشم ترم سوده الماس آید

آید به جهان اگر حسین دگری

هیهات برادری چو عباس آید…

نوشته شده از کتاب ذکر های شگفت عارفان ۱

تحت نظر حجت الاسلام والمسلمین شیخ ابراهیم کاظمی خوانساری انتشارات عطر یاس