شش توصیه ابراهیم ادهم

نقل است که ابراهیم ادهم نشسته بود. مردی بیامد و گفت: ای شیخ، من بر خود بسی ظلم کرده ام مرا سخنی بگوی تا آن را امام خود سازم. ابراهیم گفت: اگر از من شش خصلت قبول کنی، بعد از آن هیچ تو را زیان ندارد.

اول: آن است که چون معصیت خواهی کرد،‌ روزی او مخور. او گفت: هر چه در عالم است رزق اوست‌ من از کجا خورم؟ ابراهیم گفت: نیکو بود که رزق او خوری و در وی عاصی باشی؟

دوم: آنکه چون معصیت خواهی کرد، از ملک خدای تعالی بیرون شو. گفت: این سخن دشوارتر است چون مشرق و مغرب بلاد الله است، ‌من کجا روم؟ ابراهیم گفت: نیکو بود که ساکن ملک او باشی و در وی عاصی باشی؟

سوم: آنکه چون معصیت کنی، جایی کن که خدای تعالی ترا نبیند. مرد گفت: این چگونه باشد؟ که او عالم الاسرار است. ابراهیم گفت: نیکو بود که رزق او خوری و ساکن بلاد او باشی و از او شرم نداری و در نظر او معصیت کنی؟

چهارم: آن است که چون ملک الموت به قبض جان تو آید، بگو که مهلتم ده تا توبه کنم. گفت: او از من این قبول نکند. گفت: پس چون قادر نیستی که ملک الموت را یک دم از خود دور کنی، تواند بود که پیش از آنکه بیاید، توبه کنی.

پنجم: چون منکر و نکیر بر تو آیند، ‌هر دو را از خود دفع کنی. گفت: هرگز نتوانم. گفت: پس جواب ایشان را اکنون آماده کن.

ششم: آن است که فردای قیامت که فرمان آید که گناهکاران را به دوزخ برند، تو مرو. گفت: امکان باشد که من با فرشتگان برآیم؟ پس گفت تمام است این چه گفتی. و در حال توبه کرد. در توبه شش سال بود تا از دنیا رحلت کرد